“Als je me dit een jaar geleden had verteld, had ik je echt niet geloofd”

Hoe ging het met Elza toen zij in behandeling kwam bij Curium?

“Elza worstelde al vijf jaar met een eetstoornis, sinds ze dertien was. Na een behandeling bij een andere kliniek waar wij als gezin helemaal niet bij werden betrokken, is ze bij Curium poliklinisch in behandeling gekomen nu vier jaar geleden. Tot ze ruim een jaar geleden volledig stopte met eten. Als moeder zag ik dat het echt niet meer ging. Toen heb ik aan de bel getrokken. Een ziekenhuisopname in LUMC volgde, met sondevoeding en het hele circus. Daarna verbleef Elza drie maanden bij Curium.”

Dat moet erg heftig zijn, om uw kind zo te zien.

“Wat ik deed toen ze nog thuis was en het zo slecht ging, was elke ochtend eerst kijken of ze nog leefde. Ja, dat is heftig. En natuurlijk was het pijnlijk om Elza te moeten laten opnemen, maar het was ook een geruststelling. Het gaf ons rust en ook ruimte als gezin. En je weet op zo’n moment: nu pakken zij het over. Je staat als moeder zo ontzettend met je rug tegen de muur.”

Hoe werd u bij de behandeling van Elza betrokken?

“Zonder ouders kunnen we niet behandelen, was het eerste wat onze behandelaar bij Curium vertelde. Dat vond ik erg fijn, want zoals het bij de andere behandelaar ging werkte het niet voor Elza. Ze kreeg dan individuele behandeling en moest dit thuis helemaal alleen dragen en toepassen, en dat lukte haar niet. Bij Curium volgde ik voornamelijk samen met haar, en een paar keer ook haar broertje, vader, stiefvader en een nichtje, systeemtherapie (ook wel gezinstherapie genoemd, red.). Daar praatten we over wat er goed gaat en wat niet en wat we samen konden doen om dit te verbeteren. Natuurlijk is dat ook heel zwaar, maar dat realiseer je je als ouder niet op zo’n moment. Bovendien: je hebt elkaar echt nodig en komt er niet onderuit om dit samen te doen.”

“Zonder dat ze het vertelt, weet ik het als het niet goed gaat met Elza. Daarom maakten we, op initiatief van onze behandelaar, de afspraak dat ik Elza’s’s guardian angel ben. Dat wil zeggen dat ze mij alles kan vertellen en dat ik haar altijd zal helpen. Dat vond Elza goed.”

En nu, hoe gaat het met Elza?

“Goed, al hebben we laatst ook een terugval gehad. Elza is twee weken geleden op de weegschaal gaan staan en was zich te pletter geschrokken. Toen besloot ze om die dag gelijk aan de lijn te gaan: ’s morgens en ’s middags aan de shakes en dan samen ’s avonds warm eten met ons. Ik wist dit niet, maar ik voelde het. Ik ben met haar gaan praten, voorzichtig en in stapjes, en vroeg haar: hoe kan ik jouw guardian angel zijn als je niet eerlijk bent? Na een dag praten lukt het om af te spreken dat ze tot zaterdag dit dieet kon aanhouden en daarna weer gewoon zou eten. Met eetlijst, waar ze inmiddels al vanaf was, maar die weer even nodig was. Dat legden we vast in een contractje, om de grenzen goed aan te geven. Vervolgens heb ik het losgelaten. Ik zette me al min of meer schrap voor een nieuwe afdaling, maar gaf Elza wel het vertrouwen, want dat is erg belangrijk voor haar eigen groei. Woensdag zei ze tegen me: mam, ik ben weer gestopt hoor, met het dieet.”

“Ik ben nog steeds verbaasd dat het ons gewoon gelukt is, samen. Het is natuurlijk ook eng dat ze zo grenzeloos op mij bouwt, maar ik weet ook dat het naïef is om te denken dat ze na vijf jaar volledig gezond zou zijn.”

Waar hoopt u dat Elza over vijf jaar is?

“We hebben afgelopen december voor de eerste keer weer echt kerst gevierd, en ook Elza at volledig mee. Ik hoop dat ze over vijf jaar volledig zelfstandig is. Ze heeft nu een vriendje en het gaat heel goed op school. Ze heeft een leren-werken-plek gevonden en kan werken aan haar dromen. Het gaat dus waanzinnig goed en ik ben heel erg trots op haar. Als je mij een jaar geleden had verteld dat ze hier zou zijn, had ik je niet geloofd.”

De naam Elza is gefingeerd i.v.m. de privacy.